به گزارش خبرنگار مهر، ورایتی اعلام کرد نخستین نکته جشنواره ونیز امسال در فیلم افتتاحیه آن نهفته بود؛ پروژه 35 میلیون دلاری "باریا" که از گرانترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایتالیا است و آن را تورناتوره چپگرا با بودجه دولت راستگرای سیلویو برلوسکنی ساخته است. ضمن اینکه خود نخست‌وزیر ایتالیا هم در مرکز اعتراض‌های فعالان صنعت سینمای این کشور است.
تناقض‌ها و نکته‌های شصت و ششمین دوره جشنواره ونیز پس از مراسم افتتاحیه هم ادامه یافت و این دقیقا همان چیزی است که پائولو باراتا رئیس دوسالانه ونیز و مارکو مولر مدیر جشنواره فیلم ونیز می‌پسندند. ونیز هم مانند بسیاری دیگر از جشنواره‌ها با مشکلات اقتصادی جهانی و گسترش رویدادهای مشابه مواجه و ناچار شده خود را از نو خلق کند.
مارکو مولر مدیر جشنواره فیلم ونیز در کنار پائولو باراتا رئیس دوسالانه ونیز
گرچه ونیز قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان (از سال 1932) است، ساخت و سازهای گسترده در لیدو نشان از سرمایه‌گذاری بزرگ مدیران ونیز بر آینده این رویداد معتبر دارد. این در حالی است که اقتصاد دنیا در یکسال اخیر با مشکلات فراوان دست به گریبان بوده و جشنواره هم در شهری برگزار می‌شود که گذشته درخشان ایتالیا را در خود دارد.
ونیز هم مانند دیگر جشنواره‌های سینمایی دنیا تلفیقی از فیلم‌های کارگردانان شناخته‌شده و فیلمسازان نوظهور را به نمایش می‌گذارد. اما امسال فیلم‌های ماریو مونیچلی 94 ساله و چیتو ماسلی 79 ساله در کنار 17 فیلم از کارگردانان اول و دوم در ونیز روی پرده می‌رود و برخی حاضران در ونیز حتی پیش از این سابقه فیلمسازی نداشته‌اند.
در حالی که مولر در چهارمین سال حضور خود در راس جشنواره ونیز طبق معمول به اندازه کافی فیلمسازان مولف و ستارگان (جرج کلونی، ویگو مورتنسن، نیکلاس کیج) را به جشنواره دعوت کرده، فیلم‌های برگزیده او هم مضامینی چون سیاست، آسیا، خاورمیانه، فمینیسم، آمریکای لاتین و اقتصاد بحران‌زده جهانی را شامل می‌شود.
این تناقض‌ها به همراه بازگشت ونیز به برخی ریشه‌های قدیمی خود باعث بهتر شدن جایگاه آن در میان کارشناسان و سینماگران شده است. آغازگر غیر رسمی فصل جوایز سینمایی یکی از نقش‌های تازه جشنواره ونیز است که این نقش در دوره گذشته با نمایش موفق "کشتی‌گیر" دارن آرونوفسکی و فیلم جنگی کاترین بیگلو تثبیت شد.
جشنواره فیلم ونیز چند سالی است یک پیغام تازه به سینماروها و دیگر جشنواره‌ها می‌فرستد و آن اینکه در دنیای پر از تغییر باید از تغییر استقبال کرد. انتخاب فیلم‌های سه‌بعدی در کنار فیلمی از اتیوپی یعنی اینکه مولر و باراتا در دنیای تازه حتی چیزهایی برای شگفتزده کردن خودشان هم فراهم کرده‌اند.
نظر شما